Hoe leuk onze kinderen ook zijn, er zijn natuurlijk ook tal van momenten waarop ze iets doen waar jij last van hebt. Of momenten waarop er iets moet gebeuren en je kind simpelweg weigert.
Misschien heb je dan de neiging om je woorden extra kracht bij te zetten. Bijvoorbeeld door je stem te verheffen, heel boos te kijken of tot drie te tellen.
Bij de meeste kinderen werkt dit juist averechts. Zeker als je kind temperamentvol is, is de kans groot dat hij zo bezig is met de manier waaróp je iets zegt, dat het hem niet meer lukt om te luisteren naar wát je nu eigenlijk te vertellen of te vragen hebt.

Schrik en weerstand

Sommige kinderen schrikken zo van een boze stem dat ze zich naar binnen keren en niet meer goed weten wat ze nu moeten doen. Andere kinderen reageren juist heel fel omdat ze zichzelf willen verdedigen. Er zijn er die ogenschijnlijk alles langs zich af laten glijden en er zijn ook kinderen die letterlijk hun handen op hun oren houden. Hoe harder onze woorden, hoe minder zij ze willen horen.

Macht

Het kan ook zijn dat je wel rustig en vriendelijk blijft praten op dit soort momenten, maar macht toevoegt om je kind in beweging te krijgen of te laten stoppen met wat hij doet. ‘Als je nu je kamer niet opruimt, mag je straks ook geen televisie kijken’ of ‘als je nu niet ophoudt met zeuren, gaan we naar huis en kun je de speeltuin wel vergeten.’
Ook dit is voor veel kinderen lastig om mee om te gaan. Zeker kinderen met een sterke wil zullen al in opstand komen puur en alleen omdat je macht hebt toegevoegd. Vaak vinden ze datgene wat moet gebeuren helemaal niet het ergste, het feit dat ze het onder dwang moeten doen zorgt dat ze in verzet gaan.

Rust en contact

Hoe tegenstrijdig je het misschien ook vindt klinken, zeker op dit soort momenten is het veel effectiever om vanuit rust en contact te reageren. Loop rustig naar je kind toe en maak contact door hem aan te kijken of even liefdevol je hand op zijn arm te leggen. Zeg dan zo rustig en zacht als je kan wat je graag zou willen én waarom. Doe dit vanuit het vertrouwen dat je kind wíl meewerken.‘Ik wil graag dat je nu de tafel even opruimt zodat ik de tafel kan dekken’, ‘ik zou het fijn vinden als je je nu eerst aankleedt zodat we op tijd naar school kunnen’ of ’ik heb echt last van het kabaal nu. Wil je de radio wat zachter zetten?’

Overleg

Door het op deze manier aan te pakken, is de kans veel groter dat je kind naar je wil luisteren. Dat wil natuurlijk niet altijd zeggen dat hij dan ook meteen doet wat je wil. Misschien zegt je kind wel ’mama, ik wil nog niet opruimen, want ik ben nog aan het tekenen’ of ’maar ik ben dit liedje aan het luisteren en als ik het zachter zet kan ik het niet goed horen.’ Maar doordat je nu rustig met elkaar in gesprek bent, lukt het meestal best om daar samen een oplossing voor te bedenken. ’Oké, als je eerst je tekening afmaakt, help je me dan zo even mee met tafel dekken? of ’wil je anders even de koptelefoon opzetten? Dan kan jij de radio zo hard zetten als je wil en heb ik er geen last van.’

Als je zelf voortdurend laat zien dat je op een rustige en respectvolle manier opkomt voor wat je zelf belangrijk vindt en daarbij rekening houdt met de wensen van je kind, zal hij dat, zeker op de lange termijn, ook gaan doen. Opvoeden is tenslotte voor een groot gedeelte voorleven.